کاسه گدایی دست دریافت امریکا - دفتر آنلاین من

به گزارش دفتر آنلاین من، دانفورد که دقیقاً بر اساس مفاد بیانیه اصول پیش می رفت پیشنهادی را در مورد نحوه نظارت بر مناطق مرزی شمال شرق سوریه ارائه داد که بر اساس آن باید یک منطقه حفاظت شده یا ضربه گیر به عمق 20 تا 30 کیلومتر در مرز سوریه و ترکیه ایجاد شود که کردها سلاح های سنگین خود را از آنجا خارج کنند و یک نیروی بین المللی متشکل از نیروهای ناتو و سایر متحدان بر امنیت آن نظارت کند.

این نیروی نظارتی باید تضمین کند که کردها از این منطقه حفاظت شده به داخل ترکیه نفوذ نمی کنند و متقابلاً نیروهای ترکیه نیز از خط حائل عبور نخواهند کرد. ما در مورد چنین طرحی پیشتر در واشنگتن هم بحث کرده بودیم. امریکا همچنان پوشش هوایی لازم و همچنین قابلیت انجام عملیات جست و جو و نجات را حفظ خواهد کرد تا بتواند از نیروهای ناظر بین المللی پشتیبانی کند. هم دانفورد و هم من معتقد بودیم که حفظ این قابلیت برای امریکا مهم است چون همچنان می تواند کنترل هوایی منطقه شمال شرق سوریه را در دست داشته باشد. با توجه به تأکید ترامپ بر ادامه حضور نیروهای امریکایی در پایگاه الاسد عراق، ما همچنین قادر خواهیم بود در صورت ضرورت، سریعاً و با قدرت به شمال شرق سوریه بازگردیم و تهدیدات تروریستی تازه گروه داعش را سرکوب نماییم، البته دانفورد اصراری بر استفاده از این قابلیت نداشت. از آنجا که اولویت های اصلی اردوغان در شرایط فعلی مسائل سیاسی داخلی بود، به نظر من این طراحی کافی به نظر می رسید و حالا ما باید اروپایی ها را برای همراهی با این طرح متقاعد می کردیم که مسائل خاص خودش را داشت. در حالی که برای حل مسائل پیش رو و همچنین ارائه طرح های بهتر تلاش می کنیم (که ممکن است ماه ها طول بکشد) ما از توجیه منطقی خوبی برای حفظ حضور نظامی امریکا در شرق فرات برخوردار خواهیم بود.

اما در مورد کردها قرار شد که جفری این طرح را به ژنرال مظلوم عبدی فرمانده آنها ارائه کند و واکنش او را دریافت نماید. دانفورد بسیار خوب کار می کرد و معتقد بود که گزینه های ژنرال مظلوم در حال حاضر بسیار محدود است و شاید او هم در این شرایط فقط برخی تضمین ها را مدنظر داشته باشد. سپس با پمپئو صحبت کردم که او هم معتقد بود این خط خوبی است که باید پیگیری شود و دیگر بازیگران در منطقه نیز از آن حمایت خواهند کرد. کشورهای عربی علاقه ای به ترکیه نداشتند و با توجه به برخورداری از منابع مالی مناسب می توانستند کار را برای حضور متحدان ناتو و دیگران در نیروی ناظر بین المللی آسان تر و توجیه پذیرتر کنند. تقسیم منصفانه بار مسئولیت ها میان متحدان و بویژه برعهده دریافت بخشی از مسئولیت کار توسط ناتو ترجیع بند همیشگی و به نظر من درستِ ترامپ بود. در جنگ سال 1991-1990 خلیج فارس جورج بوش (پدر) هزینه عملیات نظامی ما را از طریق کمک های ذینفعان اصلی منطقه ای نظیر کویت و عربستان و همچنین ذینفعان دوردست تر نظیر ژاپن تأمین کرد. این کار در آن زمان با اندکی خجالت و شرمساری انجام شد و برخی از این کار امریکا به عنوان کاسه گدایی دست دریافت یاد می کردند، اما مشارکت متحدان در آن عملیات جواب داد و هیچ کس پس از کسب موفقیت نگفت که کار ما غیرمحترمانه بوده است. به نظرم اکنون هم هیچ دلیلی وجود ندارد که این شیوه (کمک مالی دریافت از کشورهای عربی) دوباره کار نکند.

من به طور مرتب توضیحات لازم را در مورد رویکردمان در قبال سوریه به ترامپ ارائه می کردم. در روز 9 ژانویه که جلسه ای با دستور کار دیگری در اتاق بیضی و در حضور ترامپ تشکیل شده بود، موضوع بحث به سوریه نیز کشیده شد و دانفورد گزارشی را با جزئیات بیشتر ارائه کرد و توضیح داد که چرا استقرار یک نیروی بین المللی در منطقه محافظت شده و ضربه گیر در جنوب مرز ترکیه ضروری و قابل انجام است.