تماس دبیر کمیته نوبل را جواب ندادم! - دفتر آنلاین من

به گزارش دفتر آنلاین من، آردم پاتاپوتیان، یکی از برندگان نوبل پزشکی 2021 در مصاحبه ای تلفنی از فعالیت های خود در زمینه کشف حسگرهای حساس به فشار می گوید.

به گزارش دفتر آنلاین من و به نقل از نوبل پرایز، آدام اسمیت(Adam Smit) از سایت نوبل پرایز(nobelprize) در پی اعلام برندگان نوبل پزشکی سال 2021 مصاحبه ای تلفنی با آردم پاتاپوتیان(Ardem Patapoutian) که یکی از دو برنده نوبل پزشکی است به انجام رساند.

اسمیت: سلام، با آردم پاتاپوتیان صحبت می کنم؟

پاتاپوتیان: بله خودم هستم.

اسمیت: من آدام اسمیت هستم و از وبسایت نوبل پرایز با شما تماس می گیرم. پیش از هر چیزی بردن جایزه نوبل را به شما تبریک می گویم.

پاتاپوتیان: خیلی ممنونم.

اسمیت: چه حسی داشتید وقتی توماس پرلمن(Thomas Perlmann) با شما تماس گرفت؟

پاتاپوتیان: من حالت مزاحم نشوید تلفن همراهم را فعال کرده بودم بنابراین متوجه تماس ایشان نشدم. ایشان توانست با پدر 92 ساله من که در لس آنجلس زندگی می کند تماس برقرار کند و پدرم با من تماس گرفت. من این خبر را از او شنیدم که لحظه خاصی بود.

اسمیت با خنده: خوب است که پدر 92 ساله شما می داند چطور حالت مزاحم نشوید تلفن همراه شما دور بزند.

پاتاپوتیان با خنده: بله دقیقا، اکنون من در حال تماشای فیلم لحظه اعلام جوایز هستم.

اسمیت: می خواهید به تماشا ادامه دهید یا چند دقیقه ای برای صحبت فرصت دارید؟

پاتاپوتیان: می توانیم کوتاه صحبت کنیم.

اسمیت: در مورد گیرنده های فشاری که شما کشف کرده اید باید گفت ما در تمام طول زندگی بشریت توانایی احساس کردن فشار را موضوعی بدیهی می دانستیم. این که شما پیروز به کشف گیرنده های آن شده اید، بسیار هیجان انگیز است. چه چیزی باعث شد این سوال در فکر شما ایجاد شود تا در پی پاسخ مناسب آن بروید؟

پاتاپوتیان: همانطور که شما اشاره کردید در علم اغلب مواردی وجود دارد که آن ها را بدیهی فرض می کنیم در حالی که بسیار جالب توجه هستند. برای ما که در حوزه احساس لمس و درد هستیم این مورد از آن دست مواردی بود که به رغم آنکه از آن آگاهی داشتیم اما بحث و تحقیق در مورد آن کار دشواری بود. ما می دانستیم که نحوه ارتباط این سلول ها با سایر سلول های بدن که به طور معمول به وسیله مواد شیمیایی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، فرق دارد. اما رسیدن به پاسخ سوالات مان کار دشواری بود. حق با شماست، زیرا چنین موضوعاتی که ناشناخته هستند و نادیده گرفته می شوند مانند حس عمقی که حسی است که به وسیله آن موقعیت اعضای بدن خود را درک می کنید مورد توجه بیشتر مردم قرار نمی گیرند. بیشتر مردم آن را حس مهمی نمی دانند در حالی که بدون این حس شما نمی توانید راه بروید، بایستید و این حس بخش مهمی از فیزیولوژی شما است.

اسمیت: بله زیرا بیشتر تمرکز بر روی احساس لامسه است. درحالی که این گیرنده های فشار موارد زیادی را کنترل می کنند. فشار خون و همانطور که شما اشاره کردید حس عمقی بدن.

پاتاپوتیان: دقیقا، یکی از موضوعات هیجان انگیز این است که این تحقیق ما را به سمت مسیرها و بخش هایی هدایت کرد که تصور نمی کردیم احساس فشار در آن ها اهمیت داشته باشد.

اسمیت: یکی از این موارد را مثال می زنید؟

پاتاپوتیان: برای مثال، ما دریافتیم که گلبول های قرمز خون می توانند فشار را حس کنند و به این وسیله حجم خود را تنظیم کنند. در شرایط بالینی زمانی که بیش از حد احساس فشار وجود داشته باشد می توان گفت گلبول های قرمز دچار کم آبی هستند که این ویژگی باعث مقاومت در برابر مالاریا می شود. ما همچنین دریافتیم که این پروتئین در سلول های ایمنی مقدار آهن موجود در خون را تنظیم می کند. هیچ کس تصور نمی کرد که احساس فشار با چنین مواردی مرتبط باشد.

اسمیت: چقدر عالی، سوال آخر، راز پیروزیت فضای تحقیقاتی شما چیست؟

پاتاپوتیان: اکنون دو بامداد است و پاسخ هوشمندانه دادن کار سختی است اما من فکر می کنم راز آن، محیط، افرادی که در کنار شما هستند و به نوعی تمرکز بر سوالات بزرگ است. در علم ما بارها بر سوالات بزرگ تمرکز می کنیم اما باید این سوالات را در جای درست و زمان مناسب پرسید زمانی که ابزار پاسخگویی این سوالات وجود داشته باشد.

اسمیت: ممنونم. این جواب برای هر زمانی در روز هوشمندانه بود چه برسد به دو بامداد. بسیار ممنونم که با من صحبت کردید.